Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

...Πώς θα μάθει η νεολαία να ζει αν δε δοκιμάσει καμιά φορά το πείραμα της ζωής;  Νομίζω πως αυτό θα της ακονίσει το μυαλό όσο και τα μαθηματικά, Αν ήθελα να μάθει ένα παιδί κάτι για τις επιστήμες και τις τέχνες, δεν θα ακολουθούσα τη συνηθισμένη μέθοδο, δηλαδή να το στείλω σε κάποιο δάσκαλο που όλα τα διδάσκει εκτός από την τέχνη της ζωής. Εκεί παρακολουθεί το παιδί τον κόσμο με το μικροσκόπιο ή το τηλεσκόπιο, και ποτέ με το φυσικό του μάτι, μελετάει χημεία και δεν ξέρει να φτιάξει το ψωμί του, ανακαλύπτει καινούργιους δορυφόρους του Ποσειδώνα και δεν ξέρει ποιανού παλιανθρώπου δορυφόρος είναι ο ίδιος. Ή κατατρώγεται από τέρατα που βρίσκονται γύρω του ενώ ασχολείται να βρεί τέρατα σε μια σταγόνα ξύδι. Ποιός θα ήταν πιο προχωρημένος; Εκείνος που θα είχε κατασκευάσει τον ίδιο του το σουγιά από μέταλλο που έβγαλε απ΄ τα έγκατα της γης, το έλιωσε, το δούλεψε ο ίδιος διαβάζοντας μόνο όσο του χρειάζεται γι΄ αυτή την εργασία, ή το παιδί που αυτόν τον καιρό θα είχε παρακολουθήσει μαθήματα μεταλλουργίας στο Ινστιτούτο και θα είχε πάρει δώρο ένα σουγιά από τον πατέρα του;...
Απο το βιβλίο Ουόλντεν, του D. Thoreau (1817-1862)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου