...Ενώ το κάθε πουλί έχει τη φωλιά του, η κάθε αλεπού το λαγούμι της και ο κάθε άγριος την καλύβα του, στη σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία ούτε οι μισές οικογένειες δεν έχουνε δικό τους σπίτι. Οι υπόλοιποι πληρώνουν χρονιάτικο φόρο γι΄ αυτό το εξωτερικό κάλυμμα, που έχει γίνει πια απαραίτητο χειμώνα - καλοκαίρι. Ο φόρος αυτός θα αρκούσε ν΄ αγοράσει κανένας ένα ολόκληρο χωριό ινδιάνικες καλύβες. Μα τώρα μένουνε φτωχοί για όλη τους τη ζωή.
...Το κόστος ενός πράγματος είναι η ποσότητα αυτού που ονομάζω ζωή και που απαιτείται για αντάλλαγμα, είτε αμέσως είτε σιγά - σιγά...  Θα πρέπει να ξοδέψει περισσότερη από τη μισή του ζωή πριν ν΄ αποχτήσει στέγη.
...μα πόσον καιρό ακόμα θα προσπαθούμε να αποχτούμε περισσότερα, αντί να προσπαθούμε να βολευτούμε με λιγότερα;
...βλέπω τους κόπους που χρειάζεται μια πλούσια και ραφιναρισμένη ζωή και δεν μπορώ να χαρώ την αισθητική της ομορφιά, όσο συλλογίζομαι πόσο στοίχισε.

Απο το βιβλίο Ουόλντεν, του D. Thoreau (1817-1862)